دانلود مقاله تاریخچه و سیر تکاملی درجنگهای شیمیایی دنیا با word دارای 24 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود مقاله تاریخچه و سیر تکاملی درجنگهای شیمیایی دنیا با word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله تاریخچه و سیر تکاملی درجنگهای شیمیایی دنیا با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن دانلود مقاله تاریخچه و سیر تکاملی درجنگهای شیمیایی دنیا با word :

جنگ شیمیایی با جنگ جهانی اول در اوایل قرن بیستم آغاز شد و با جنگ شیمیایی عراق علیه ایران در اواخر قرن بیستم به اتمام رسید. اگر چه در تاریخ، تا قبل از شروع جنگ اول جهانی مواردی از بکار گیری اسلحه شیمیایی ذکر شده است ولی انجام جدی حملات شیمیایی به جنگ اول باز می گردد.
جنگ جهانی اول و نخستین حملات شیمیایی

از اوایل جنگ جهانی گازهای شیمیایی وارد میدان شدند. دراگوست 1914 فرانسویها گازهای اشک آور مختلفی ر ااستفاده نمودند. در ژانویه 1915آلمانها در لهستان علیه روسها از گاز کلر استفاده نمودند که بی نتیجه بود.

نخستین حمله موفق آلمان ها و تلفات سنگین با گاز کلر

در بعد از ظهر 27 آوریل 1915 آلمانها در نزدیکی شهری به نام ‎YP RES در بلژیک علیه متفقین (که بیشتر سربازان انگلیسی و بلژیکی بودند) گاز کلرین را بکار بردند که نخستین حمله وسیع گازی در تاریخ دنیا محسوب می شود. در این حمله حدود 6000 سیلندر حاوی کلرین مایع را در طول یک خط 6کیلومتری مستقر نموده، 180 تن کلرین را آزاد نمودند که بخاطر جو مناسب بصورت ابر سبز رنگی خط مقدم متفقین را پوشانید. چون متفقین هیچگونه آمادگی نداشتند، شدیدا آسیب دیدند بطوری که تلفاتشان به 5000 کشته و 15000 مصدوم رسید. این حادثه نقطه عطفی در تاریخ جنگهای دنیا بشمار رفت زیرا بر تمامی کشورها روشن شد که اکنون یک عامل جدید وارد میدان شده است که محاسبات روشهای مقابله با آن پرداختند.

پس از حمله شمیمیایی 27 آوریل، در ظرف چند روز هزاران ماسک توسط زنهای انگلیسی ساخته شد و در اختیار سربازان قرار گرفت. این ماسکها عبارت بودند از یک پدنخی که با محلولی از هیپوسولفیت سدیم، گلیسیرین و بیاکر بنات سدیم آغشته شده بود. در نتیجه در حمله بعد با گاز کلرین که چند روز بعد در ماه (می) انجام شد فقط 1200 مصدوم شیمیایی از متفقین بجای ماند. در ماههای بعد نیز همچنان حملات با گاز کلر توسط آلمانها ادامه یافت. نتیجه تحقیق انگلیسها روی گاز های جنگی سرانجام در 25 سپتامبر 1915 بصورت نخستین حمله آنها با گاز کلر علیه آلمانها نمایان شد.

در این میان ارتش آلمان ترکیب جدیدتری را به نام Phosgene)) در دسامبر 1915 برای نخستین بار بکار برد که بعلت آمادگی نسبی سربازان نتیجه مطلوب را عاید آلمانها نکرد. در فوریه 1916 ارتش فرانسه نیز استفاده از گاز شیمیایی را شروع کرد و گازفسژن را علیه آلمانها بکار برد. کلر وفسژن هر دو در دمای عادی بصورت بخار می باشند و این مطلب مشکلاتی را هم در نقل و انتقال آنها و هم در پایداری در میدان نبرد بوجود می آورد، لذا آلمانها گاز Diphosgene)) را تهیه کردند که در دمای عادی بصورت مایع می باشد و سرانجام در 7 می 1916 نخستبن حمله خود ار با این گاز انجام دادند. در جولای 1916 آلمانها و متفقین هر دو مجهز به توپخانه گازهای جنگی شدند و از عوامل مختلف خفه کننده و اشک آور علیه یکدیگر استفاده کردند. در اواخر سال 1916 در ارتش انگلیس از سلاح جدیدی به نام گاز افکن یا Iuvensproiectors)) بمنظور پرتاب همزمان تعداد زیادی گلوله های بزرگ گازی استفاده شد. آنها با استفاده از این روش قادر بودند غلظت بسیار بالایی از گاز سمی (غالبا فسژن) را در مدت زمان کوتاهی روی دشمن ایجاد کنند که چنین عملیاتی با توپخانه امکان پذیر نبود وآلمانها از این طریق صدمات زیادی را متحمل شدند.

ورود گاز خردل به میدان جنگ
با ورود عامل خردل به صحنه جنگ، که ایجاد آلودگی پایدار در محیط می نمود جنگ شیمیایی وارد مرحله تازه ای شد. در جولای 1917 آلمانها برای نخستین باراز گاز خردل یا ‎Yperie در شهر Ypres بلژیک علیه متفقین استفاده کردند که بسیار موفقیت آمیز بود. در همین سال ترکیبات آرسنیکی نیز تدریجا وارد میدان جنگ شد. در این سال یکی از خطرناکترین سموم آرسنیکی به نام لویزایت Iewisite توسط یک شیمیدان آمریکایی به نام دکتر لوئیس سنتز شد شد که البته درجنگ اول موفق به استفاده از آن نشدند. تا سال 1918 فرانسه و انگلیس نیز توپخانه شیمیایی خردل را آماده نموده و مورد استفاده قرار دادند، تا آنکه سرانجام در 1918 جنگ جهانی اول خاتمه یافت.

آسیب غیر نظامیان
مصدوم شدن غیر نظامیان در جنگ شیمیایی نیزحائز توجه است، در سال 1917و1918 حملات شیمیایی شدیدی (توسط آلمانها) روی شهرها و روستاهای فرانسوی انجام گرفت که مهمترین اثرات آن مربوط به گاز خردل بوده و هزاران مصدوم از خود بجای گذشت. البته آمادگی مردم و کادرهای درمانی باعث شد که بجز حمله اول، حملات بعدی با موفقیت کمتری توام باشد. ترس از گازهای شیمیایی باعث شده بود که حتی کودکان دبستانی نیز با ماسک به تحصیل می پرداختند و آمادگی جهت حملات را داشتند. مردم منازل آلوده (خصوصا در آلودگی خردل) را بسرعت ترک می کردند و تا اطمینان از پاکسازی آن باز نمی گشتند. همچنین کادر پزشکی ارتش جهت درمان مصدومین شیمیایی بخشهای ویژه ای را اختصاص داده بود.

تلفات گازهای شیمیایی در جنگ جهانی اول
درجنگ جهانی اول گاز خردل بدون شک از موثرترین عوامل بکار گرفته شده بود. بر طبق یک گزارش از ایستگاههای رفع آلودگی ارتش انگلیس از مجوع 970،160 نفر کل مجروحین شیمیایی، 702،124 نفر یا 77% آنانرا مصدومین گاز خردل تشکیل می داد. طبق گزارش ارتش آمریکا از مجموع 965،36 نفر مصدوم شیمیایی 711، 27 نفر یا 75% آنها مربوط به گاز خردل بوده است. این امر بیانگر نقش ویژه گاز خردل در جنگ می باشد. علیرغم توقف جنگ جهانی اول کشورها همچنان به تحقیق و تولید پیرامون عوامل شیمیایی ادامه دادند تا جا ییکه در سال 1919 تولید گازخردل در کارخانجات آمریکا به رقم 19 تن در روز رسید. بیشترین آسیب ناشی از سلاحهای شیمیایی در جنگ جهانی اول به سربازان روسی وارد شد که تلفات آنها بالغ بر 000،50 کشته و 000،50 مصدوم بود. علت این تلفات، کمی امکانات حفاظتی، ضعف آموزش و محدودیت در تدارک اسلحه شیمیایی بود. بطور خلاصه در طول جنگ جهانی اول 000/200،1 تن ماده سمی مصرف شد که این سموم شامل 22 نوع عامل شیمیایی مختلف بودند و علاوه بر آنها 17 نوع عامل شیمیایی دیگر نیز تا خاتمه جنگ مطالعه شد و یا جهت استفاده آماده گردید. جنگ شیمیایی در مجموع منجر به مصدوم شدن 000،200،1 نفر کشته شدن 000،100 نفر گردید.

استفاده ازعوامل شیمیایی بین دو جنگ جهانی
درسال 1925 در کنفرانس خلغ سلاح ژنو، پروتکلی به امضاء غالب کشورهای جهان در آمد که در آن کاربرد سلاح شیمیایی وبیو لوژیکی منع شده بود (عراق نیز از امضاء کنندگان آن بود). امضاء کنندگان این پروتوکل عموما اهمیتی برای آن قائل نشدند و تولیدات درحد وسیع ادامه یافته و بسیاری از کارحانجات تولید کننده مواد شیمیایی، در اختیار بخش جنگلهای شیمیایی ارتشها قرار گرفتند. در ادامه تحقیقات محرمانه ای که هنوز در مورد بالایی از گاز سمی (غالبا فسژن) را در مدت زمان کوتاهی روی دشمن ایجاد کنند که چنین عملیاتی با توپخانه امکان پذیر نبود و آلمانها از این طریق صدمات زیادی را متحمل شدند.

ورود گاز خردل به میدان جنگ
با ورود عامل خردل به صحنه جنگ، که ایجاد آلودگی پایدار در محیط می نمود جنگ شیمیایی وارد مرحله تازه ای شد. در جولای 1917 آلمانها برای نخستین بار از گاز خردل یا Yperite در شهر Ypres بلژیک علیه متفقین استفاده کردند که بسیار موفقیت آمیز بود. درهمین سال ترکیبات (آرسنیکی) نیز تدریجا وارد میدان جنگ شد. دراین سال یکی از خطرناکترین سموم آرسنیکی به نام لویزایت Iewisite توسط یک شمیدان آمریکایی به نام دکتر لوئیس سنتز شد که البته در جنگ جهانی اول موفق به استفاده از آن نشدند. تا سال 1918 فرانسه و انگلیس نیز توپخانه شیمیایی خردل را آماده نموده و مورد استفاده قرار دادند، تا آنکه سرانجام در 1918 جنگ جهانی اول خاتمه یافت.

آسیب غیر نظامیان
مصدوم شدن غیر نظامیان در جنگ شیمیایی نیز حائز توجه است، در سال 1917و1918 حملات شیمیایی شدیدی (توسط آلمانها) روی شهرها و روستاهای فرانسوی انجام گرفت که مهمترین اثرات آن مربوط به گاز خردل بوده و هزاران مصدوم از خود بجای گذاشت. البته آمادگی مردم و کاردهای درمانی باعث شد که بجز حمله اول، حملات بعدی با موفقیت کمتری توام باشد. ترس از گازهای شیمیایی باعث شده بود که حتی کودکان دبستانی نیز با ماسک به تحصیل می پرداختند و آمادگی جهت حملات را داشتند. مردم منازل آلوده (خصوصا در آلودگی خردل) رابسرعت ترک می کردند و تا اطمینان از از پاکسازی آن باز نمی گشتند. همچنین کادر پزشکی ارتش جهت درمان مصدمین شیمیایی بخشهای ویژه ای را اختصاص داده بود.

تلفات گازهای شیمیایی درجنگ جهانی اول
در جنگ جهانی اول گاز خردل بدون شک از موثرترین عوامل بکار گرفته شده بود. بر طبق یک گزارش ار ایستگاههای رفع آلودگی ارتش انگلیس از مجموع 970،160 نفر کل مجروحین شیمیایی، 702،124 نفر یا 77% آنانرا مصدومین گاز خردل تشکیل می داد. طبق گزارش ارتش آمریکا از مجموع 965،36 نفر مصدوم شیمیایی، 711،27 نفر یا 75% آنها مربوط به گاز خردل بوده است. این امر بیانگر نقش ویژه گاز خردل در جنگ می باشد. علیرغم توقف جنگ جهانی اول کشورها همچنان به تحقیق و تولید پیرامون عوامل شیمیایی ادامه دادند تا جاییکه در سال 1919 تولید گاز خردل در کارخانجات آمریکا به رقم 19 تن در روز رسید. بیشترین آسیب ناشی از سلاحهای شیمیایی در جنگ جهانی اول به سربازان روسی وارد شد که تلفات آنها بالغ بر 000،50 کشته و 000،500 مصدوم بود. علت این تلفات، کمی امکانات حفاظتی، ضعف آموزش و محدودیت در تدارک اسلحه شیمیایی بود. بطور خلاصه درطول جنگ جهانی اول 000،250،1 تن ماده سمی مصرف شد که این سموم شامل 22 نوع عامل شیمیایی مختلف بودند و علاوه بر آنها 17 نوع عامل شیمیایی دیگر نیز تا خاتمه جنگ مطالعه شد و یاجهت استفاده آماده گردید. جنگ شیمیایی در مجموع منجر به مصدوم شدن 000،200،1 نفر و کشته شدن 000،100 نفر گردید.

استفاده از عوامل شیمیایی بین دو جنگ جهانی
در سال 1925 در کنفرانس خلع سلاح ژنو، پروتکلی به امضا، غالب کشورهای جهان در آمد که در آن کاربرد سلاح شیمیایی و بیولوژیکی منع شده بود (عراق نیز از امضاء کنندگان آن بود). امضاء کنندگان این پروتوکل عموما اهمیتی برای آنان قائل نشدند و تولیدات در حد وسیع ادامه یافته و بسیاری از کارخانجات تولید کننده مواد شیمیایی، در اختیار بخش جنگهای شیمیایی ارتشها قرار گرفتند. در ادامه تحقیقات محرمانه ای که هنوز در مورد خردلها ادامه داشت در سال 1935 خردل ازتی (تری کلر و اتیلامین) توسط آلمانها سنتز شد. در سال 1935 موسولینی رهبر ایتالیا به اتیوپی حمله کرد و در سال 1936 آنرا ضمیمه خاک خود ساخت، در این حمله ارتش ایتالیا بطور وسیع از گاز خردل و فسژن بهره جست. در سال 1937 ژاپن عملیات جنگی خود را علیه چین شروع نمود، که دراوایل این حمله از گازهای خردل و لویزایت استفاده کرد.

جنگ جهانی دوم و تولید گازهای اعصاب
از سال 1935 تا 1939 وضعیت ویژه ای بر جهان حاکم بود و درگیریهای کوچک و بزرگ سرانجام زمینه را برای جنگ جهانی دوم مهیا نمود، بطوری که با حمله برق آسای آلمان نازی به لهستان در اوایل سپتامبر 1939 و اشغال آن، بتدریج بساری از کشورها وارد جنگ شدند و بدینسان جنگ جهانی دوم آغاز گشت. در جنگ جهانی دوم تحقیق و تولید عوامل شیمیایی و بیولوژیک همچنان ادامه یافت و انبارهای بزرگی از سموم مختلف جنگی در کشورها ذخیره شد.

ارتشهای دنیا از نظر حفاظتی نواقص خود را اصلاح نموده و همه آماده یک جنگ شیمیایی بودند. آلمانهای نیز موفقیت جدیدی در این زمینه بدست آوردند و آن عبارت از دستیابی به گازهای اعصاب بود. در سال 1937 زمانیکه دکتر schrader سرگرم تحقیق در لا براتوارهای مربوط به حشره کش بود، موفق به سنتز Tabun شد و بدنبال روشن شدن ارزش نظامی آن، فورا توسط ارتش آلمان بعنوان یک ماده محرمانه طبقه بندی شد. در سال 1939 در حین تحقیق بر روی ترکیبات ارگانو فسفره فلوئوره و ظاهرا به منظور تولید حشره کشهای قویتر سرانجام موفق به سنتز گاز عصبی sarin شد که سمیت آن 4 برابر بیشتر از تابون بود در سال 1940 کارخانه تولید گاز عصبی تابون در مقیاس وسیع در شهردیخرنفورت آلمان بصورت مخفیانه احداث شد. در سال 1945 kuhn ترکیب کشنده سومان را سنتز نمود که از دو گاز عصبی قلبی خطرناکتر است. شرادر و گروهش تا خاتمه جنگ جهانی دوم حداقل 000،2 ترکیب ارگانو فسفره جدید را سنتز نمودند. پس از پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم و اشغال آلمان، مشخص شد که آلمان دارای سلاح جدید شیمیایی می باشد(فصل هجدهم یادداشت دوم). در یکی از گزارشات متفقین مورخ 14 آوریل 1945 کار شناسان پس از بررسی گلوله های شیمیایی آلمانها چنین نوشتند: