دانلود مقاله انسان اولیه چگونه می شمرد با word دارای 26 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود مقاله انسان اولیه چگونه می شمرد با word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله انسان اولیه چگونه می شمرد با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن دانلود مقاله انسان اولیه چگونه می شمرد با word :

انسان اولیه چگونه می شمرد

در آغاز، انسان اولیه برای نشان دادن عدد مورد نظر خود از زبان اشاره استفاده می کرد. شاید به ببری که کشته بود یا به سر نیزه همسایه اش اشاره می کرد. یا شاید از انگشتانش برای نشان دادن عدد استفاده می کرد. سه انگشت دست معنی» سه« می داد، خواه سه نیزه یا سه ببر دندان دشنه ای، یا سه غار یا سه سر نیزه.

می دانیم که در زندگی روزمره» عدد« کلمه یا نشانه ای است که بر مقدار و تعداد معینی دلالت می کند.اما لازم نیست آنچه را که ما درباره اش گفتگو می کنیم، مشخص کند. مثلاَ» سه« یا» 3« می تواند یه معنی سه هواپیما، سه قلم یا سه کتاب باشد.

در ابتدا، انسان اولیه می توانست تا دو بشمارد.امروزه هنوز در جهان، قبایلی ابتدایی مانند بومیان بدوی استرالیا» ابورجین« ها وجود دارند که فقط سه عدد می شناسند:یک،دو و بسیار. اگر یک نفراز این قبیله سه عدد بومرانگ(*) یا بیشتر داشته باشد، برای شمارش آن فقط عد بسیار را به کار می برد. البته بیشتر انسانهای اولیه تا ده، یعنی مجموع تعداد انگشتان دستان می شمردند. بعضی فقط تا 20 یعنی مجموع تعداد انگشتان دست و پایشان می شمردند.

هنگامی که با انگشتان دست شماره می کردند، تفاوتی نمی کند که از انگش کوچک دست یا از انگشت شست شروع کنید. اما بین برخی از اقوام برای این کار قاعده هایی وجود داشت. مثلاَ» زونی« ها (قبیله ای از سرخپوستان آمریکای شمالی) شمردن را از انگشت کوچک دست چپ شروع می کردند.یا سرخپوستان اتوماک آمریکای جنوبی شمردن را با انگشت شست آغاز می کردند.

آدمی چون متمدن تر شد، از ترکه چوب، ریگ و گوش ماهی برای نمایش اعداد استفاده می کرد.آنها سه ترکه یا ریگ را در کنار هم ردیف می کردند که معنی»سه«را برساند. عده ای باایجاد شیار هایی بر روی چوب یا گره هایی که به یک طناب می زدند منظورشان را از عددی که می خواستند بیان کنند

می رسانیدند. به این ترتیب همیشه چوبخط یا طناب حساب را با خودشان همراه داشتند یا آن را جایی حفظ می کردند.
انسان از چه وقتی ارقام عددی را به کار برد؟

تا آنجا که بر ما معلوم است در حدود 3000 سال پیش از میلاد، مصریان قدیم و مردمان بین النهرین (سرزمین بین دجله و فرات در عراق امروز) علاماتی برای نوشتن اعداد داشتند. این مردمان با آنکه بسیار دور از هم می زیستند،هر یک مستقلاَ موفق به اختراع یک رشته از ارقام شدند. ارقام ساده آنها چون 1،2و3 المثنای چوب و چوبخط انسانهای نخستین بود. جالب اینجاست که در بسیاری از دستگاههای ارقام که در سراسر جهان کشف شده است رقم 1 به شکل یک خط کوتاه (مانند یک چوب)یا به شکل یک نقطه (مانند ریگ) نوشته می شد.

مردم باستان اعداد را چگونه می نوشتند؟
مصریان باستان ارقام را روی پاپیروس می نوشتند. پاپیروس نوعی کاغذ بود که از نی نیزارهای کناره رود نیل تهیه می شد، یا آنها را روی کوزه ها نقش می کردند یا بر دیوارهای معبدها و هرمهایشان می کندند.
بابلیها از سومریها آموختند که چگونه ارقام را بر لوحه های گلی بنویسند.
چینیهای قدیم با مرکب و قلم خیزران یا قلم پر بر روی پارچه می نوشتند. مایاهای آمریکای مرکزی، بی آنکه با دیگر تمدنهای دنیا ارتباط داشته باشند، یکی از جالبترین دستگاهای عددی را به وجود آوردند. آنها برای نمایش ارقام فقط از سه علامت استفاده می کردند، یک تقطه. ، یک خط مستقیم ـ ، . یک شکل بیضی .

در گذشته برای نوشتن یک میلیون چقدر وقت لازم بود؟
مصریان باسنان، بابلیان و چینیها مانند یونانیان و رومیان باستان علامات مخصوصی را برای بیان اعداد بسیار بزرگ به کار می بردند. این اختراع در به کار بردن علامات خاص برای اعداد بزرگ، نخستین پیشرفت در نوشتن ارقام بود. برای درک اهمیت این پیشرفت، کافی است در نظر مجسم کنید که نشان دادن یک میلیون به روش بریدن چوبخط یا ردیف کردن دانه های شن، چقدر دشوار است و چه زمانی را نیاز دارد.اگر برای کندن هر شیار برچوب یا چیدن هر ریگ، یک ثانیه وقت در نظر بگیریم، برای نوشتن عدد یک میلیون مجبور بودید یک میلیون ریگ را یک به یک(هر ثانیه یکی) بشمارید،278 ساعت یا 11روز و 14ساعت بدون درنگ وقت لازم داشتید تا به یک میلیون برسید.
در قدیم اعداد بزرگ را چگونه می نوشتند؟

در اینجا چند نمونه از روش نوشتن اعداد بزرگ توسط مردمان باستان می آوریم مصریان باستان 100 را این طور و 1000 را به این شکل می نوشتند. بابلیان باستان دستگاه پیچیده تری داشتند. آنها عدد50 را این طور می نوشتند این علامت مرکب بود از علامت به معنی 60، علامت به معنی منها، و رقم به معنی 10

مایاها اعداد 1تا 19 را به این ترتیب می نوشنند.
(10-60= 50)
آنها بعدها روش خود را تغییر دادند که در آینده از آن سخن می گوییم .
در دستگاه عددی چین باستان 100 به این شکل بود و 1000را اینطور نشان می دادند.
رومیان باستان 100 را این طور «C» می نوشتند (آن را از کلمهCentum به معنی 100 انتخاب کرده بودند). آنها بعدها نیز همین شکل را حفظ کردند.
همچنین 1000 را به شکل می نوشتند. امّا بعدها آن را به این شکل «M» تغییر دادند (آن را از اول کلمهMille به معنی 1000 انتخاب کردند).

مایاها برای نوشتن اعداد بزرگ روشی داشتند. آنها علامات را به طور عمودی در زیر هم می نوشتند. این گونه نوشتن به معنی ضرب بود. آنها علامت 100 را چنین می نوشتند:
چرا ارقام مهم هستند؟

هر قدمی که در راه پیشرفت تمدن برداشته می شد، بر لزوم استفاده از اعداد می افزود. اگر شخصی گله ای داشت می خواست آن را بشمرد. اگر می خواست معبد یا هرمی بسازد، باید می دانست که چقدر سنگ برای آن لازم دارد. اگر دارای زمین بود، می خواست آن را اندازه گیری

کند. اگر قایقش را به دریا می راند، می خواست فاصله خود را از ساحل بداند. و بالاخره در تجارت و مبادله اجناس در بازارها، باید ارزش اجناس حساب می شد. هنگامی که آدمی محاسبه با ارقام را آموخت، توانست زمان، فاصله، مساحت و حجم را اندازه گیری کند.با بکار بردن ارقام، انسان بر دانش و تسلط خود بر دنیای پیرامونش افزود.
انسان نخستین چگونه جهت یابی می کرد؟

انسان نخستین نه شهری داشت، نه دهکده ای. در پی شکار و یافتن غذا مدام از جایی به جایی می رفت و چون نه جاده ای در کار بود و نه نقشه ای، ناچار برای یافتن راه خویش، به خورشید و ستارگان اعتماد می ورزید.

مثلاَ ساکنان مناطق ساحلی می دیدند که هر بامداد خورشید از پشت کوهها طلوع می کند و سپس در میان آب ناپدید می سود. آنها پی بردند که برای رسیدن به کوهها باید در جهت طلوع خورشید حرکت کنند و با حرکت به طرف غروب خورشید، به ساحل باز گردند. آنها با نظاره آسمان در شب دریافتند که گروهی از ستارگان در حین عبور از آسمان درکنارهم باقی می مانند. در نیمکره شمالی، ستارگان دایره وار حول نقطه ثابتی که ستاره قطبی باشد می چرخند. انسان نخستین از ستاره قطبی به عنوان ستاره راهنما استفاده می کرد.

انسان نخستین زمان را چگونه اندازه می گرفت؟
ماه، نخستین تقویم انسان بود. ماه حالتهای مختلف دارد. از مرحله تقریباَ نامرئی به تدریج ظاهر می شود و به صورت بدر(ماه شب چهارده) در می آید و سپس رفته رفته ناپدید می شود. آدمی دریافت که 12 بار در 12 ماه، قرص کامل ماه دیده می شود. 12 ماه برابر 360 روز بود. بنا براین360 روز لازم است تا چهار فصل یک دور کامل را طی کنند. این نخستین مقیاس یرای طول سال بود.
رابطه بین نظم و فصلها و وضعیت خورشید و ستارگان در آسمان، دومین مشاهده برای سنجیدن زمان بود.

مصریان باستان دریا فتند که خورشید و ستاره مشخص شعرای یمانی در سال یکبار در وضع خاصی نسبت به یکدیگر قرار می گیرند. آنها با مشخص کردن محل ستاره در افق شرقی، درست در هنگام غروب خورشید، اندازه گیری دقیقتری از طول سال انجام دادند. آنها روزها را شمارش کردند و دریا فتند که این وضع خاص هر365 روز یکبار تکرار می شودو به این ترتیب مصریان باستان حدود 4000 سال پیش از میلاد، طول سال را دقیقاَ معین کردند.
نخستین ریاضیدانان چه کسانی بودند؟
بعضی اوقات مصریان باستان را که 5000 سال پیش می زیستند، ریاضیدانان واقعی عهد باستان به حساب می آوردند. ولی با معیارهای امروزی، ریاضیات آنها بسیار ابتدایی بود. هنگامی که آنان به ساختن اهرام پرداختند، هنوز ریاضیدانانشان با انگشتان دست شماره می کردند و حساب آنها چیزی جز جمع و تفریق نبود.

با وجود این آنها توانستند بر دانش ریاضی ما مقدار زیادی بیفزایند. کاهنان مصری که ریاضیدان بودند، بر ساختمان معابد و اهرام که مقبره فرعونهای مصر بود، نظارت داشتند. این کاهنان که هم مهندس بودند و هم معمار، نقشهه ای شبیه نقشه های مهندسی امروز طراحی می کردند که جزء با اندازه گیری های دقیق تهیه چنین نقشه هایی میسر نبود. اندازه گیری های تقریبی غیر دقیق اقوام ابتدایی به درد سازندگان اهرام و معابد نمی خورد. معابد و اهرام مصر سبب شد که یک دستگاه انندازه گیری جدید بوجود بیاید.

ریاضیدانان بین النهرین چه کسانی بودند؟
در حدود 1600 کیلومتری شرق رود نیل، دره حاصلخیز دجله و فرات قرار دارد که روزگاری به نام
بین النهرین خوانده می شد. هزاران سال پیش، این سرزمین مسکن سومریها، کلدانیها، آشوریها و بابلیها بود. جامعه آنها از پاره ای جهات مشابه جامعه مصری سازمان یافته بود. ریاضیدانان آنها نیز از طبقه کاهنان بودند. مردم بین النهرین با اقوام دیگر از جمله لبنان درغرب، آسیای صغیر در شمال و هند در شرق، داد و ستد وسیعی داشتند حتی احتمالاَ با چین هم رابطه تجاری داشتند.