دانلود مقاله نقش رفتارهاى دینى در بهداشت روانى با word دارای 32 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود مقاله نقش رفتارهاى دینى در بهداشت روانى با word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه دانلود مقاله نقش رفتارهاى دینى در بهداشت روانى با word

چکیده  
مقدمه  
رفتارهاى دینى  
رفتارهاى عبادى  
الف) اهمیت عبادت  
ب) معناى عبادت  
ج) نقش رفتارهاى عبادى در بهداشت روانى  
فهرست منابع  
پى‌نوشت‌ها  

بخشی از فهرست مطالب پروژه دانلود مقاله نقش رفتارهاى دینى در بهداشت روانى با word

الف) فارسى و عربى

1 قرآن کریم (ترجمه آیت‌اللّه‌ مکارم شیرازی)

2 نهج البلاغه (ترجمه استاد شهیدی)

3 اقبال لاهورى، محمد، احیاى فکر دینى در اسلام، ترجمه: احمد آرام، تهران، انتشارات رسالت قلم، [بى‌تا]

4 جیمز، ویلیام، دین و روان، ترجمه: مهدى قائنى، قم، انتشارات دارالفکر، 1367

5 طباطبایى، سیدمحمدحسین، المیزان فى تفسیر القرآن، قم، انتشارات جامعه مدرسین، [بى‌تا]

6 مجلسى، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، 1403ق

7 مطهرى، مرتضى، اسلام و مقتضیات زمان، قم، انتشارات صدرا، 1368

8 ـــــــــــــــ، مجموعه آثار، قم، انتشارات صدرا، 1378

9 مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1371

ب) لاتین

1 Beit-Hallahmi B. & Argyle M., The psychology of religious behavior, belief & experience, first ed., Routledge,

2. Argyle M., Psychology and religion, first ed., Rutledge,

3. Wulff D.M., Psychology or religion, first ed., John Wiley & sons,

چکیده

امروزه، بررسى پى‌آمدهاى دین‌دارى بر بهداشت روانى، از بحث‌هاى کاربردى و پرطرفدار در میان پژوهشگران و عموم مردم به شمار مى‌رود. گرچه مؤلفه‌هاى گوناگون دین‌دارى، پیوند تنگاتنگى با یکدیگر دارند، مى‌توان آنها را در دو مقوله اساسى «باورها» و «رفتارها» جاى داد و جداگانه به بررسى هر کدام پرداخت. در اینجا، تنها به نقش رفتارهاى دینى در سلامت روانى مى‌پردازیم

در نگاه نخست، خود رفتارهاى دینى را نیز مى‌توان در دو دسته رفتارهاى عبادى و رفتارهاى اخلاقى قرار داد. رفتار عبادى معمولاً در زمینه ارتباط با خداوند (یا اولیاى او) انجام مى‌گیرد و رفتار اخلاقى به منظور برقرارى رابطه با دیگران است. در این مقاله، به نقش رفتارهاى عبادى در بهداشت روانى مى‌پردازیم و در شماره آینده، نقش رفتارهاى اخلاقى را مى‌کاویم. رفتار عبادى، انواع گوناگونى مانند نماز، روزه، حج، زیارت، اعتکاف و دعا را شامل مى‌شود. این عبادت‌ها، پى‌آمدهاى مشترک و نیز ویژه‌اى دارند که از میان پى‌آمدهاى مشترک آنها، به این موارد پرداخته‌ایم: آرامش روانى، بالا بردن ظرفیت روانى، ارضاى نیاز به پرستش، انسجام شخصیتى، پاک‌سازى درون، به دست آوردن فضیلت‌هاى اخلاقى، تقویت اراده، زمینه‌سازى براى بازگشت به خود، حمایت اجتماعى و به دست آوردن تجربه‌هاى دینى و عرفانی

کلید واژه‌ها: دین، بهداشت روان، رفتارهاى عبادى، آرامش روانى، فضیلت‌هاى اخلاقی

مقدمه

امروزه بشر از نظر فن‌آورى به پیشرفت‌هاى چشم‌گیرى دست یافته و توانسته است مشکلات فراوانى را از سر راه زندگى خود بردارد، ولى همین بشر از حل مشکلات روانى و انسانى خویشتن ناتوان است. این بدان معناست که پیشرفت بشر تک بعدى است و او باید هم‌زمان با طبیعت‌شناسى به خودشناسى نیز بپردازد؛ زیرا مهم‌ترین عامل سعادت، خودشناسى و توجه به درون است. به باور ما، انسان بدون برخوردارى از تکیه‌گاهى مطمئن که همان دین‌دارى واقعى است، نمى‌تواند در این دنیاى پرآشوب، زندگى راحتى داشته باشد. به نظر مى‌رسد بشریت به تازگى به این ضرورت آگاهى یافته و از همین رو، اقبال به دین روزافزون شده است. همچنین پژوهش‌هاى فراوانى در قالب کتاب‌ها و مقاله‌هاى گوناگون درباره موضوع دین‌دارى، از جمله پى‌آمدهاى آن بر بهداشت روانى منتشر شده است. ما در این مقاله مى‌کوشیم این موضوع را از چشم‌انداز آموزه‌هاى اسلامى و با توجه به رفتارهاى دینى بررسى کنیم

رفتارهاى دینى

در نگاه اول به دین‌دارى، دو مؤلفه در آن مهم مى‌نماید: باور دینى و رفتار دینی. همان گونه که بدون باورهاى مذهبى نمى‌توان کسى را دین‌دار نامید، بدون رفتارهاى دینى نیز، دین‌دارى تحقق نمى‌پذیرد. همچنین از آنجا که باور دینى صرف شناخت نیست، بلکه با عواطف و دل‌بستگى‌ها همراه است، در واقع دو مؤلفه از سه مؤلفه نگرش را با خود همراه دارد. در روان‌شناسى، هر نگرشى را داراى سه مؤلفه شناختى، عاطفى و رفتارى مى‌دانند.2 براى مثال، کسى که به یک نژاد، نگرشى پیش‌داورانه دارد، از یک سو، افراد نژاد خود را از نظر شناختى باهوش‌تر از دیگران مى‌داند و از سوى دیگر، به گروه خود، عواطف مثبت ابراز مى‌کند و نیز اعضاى گروه خود را در عمل بر دیگران مقدم مى‌کند و به اصطلاح، تبعیض روا مى‌دارد. در نگرش دینى نیز این سه مؤلفه وجود دارد. به نظر مى‌رسد دو مؤلفه شناختى و عاطفى در درون ایمان و باور نهفته است و به همراه جزء رفتارى که همان عمل صالح ـ در اصطلاح قرآن ـ است، سه مؤلفه شکل مى‌گیرد

از دیدگاه قرآن، شناخت جزء لازم ایمان است، ولى کافى نیست. گاهى انسان به یک واقعیت، علم و یقین دارد، اما از نظر عاطفى حاضر نیست در برابر آن تسلیم شود. قرآن درباره فرعون و اطرافیانش مى‌فرماید

وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا. (نمل: 14) آنان معجزه‌هاى روشن الهى را از روى ستم و سرکشى انکار کردند، در حالى که بدان یقین داشتند

از همین رو، هنگامى مى‌توان از ایمان یک فرد سخن گفت که او افزون بر شناخت، از نظر عاطفى و احساسى نیز تسلیم حق شده باشد. افزون بر این، براى رستگارى انسان، ایمان و باور به تنهایى کافى نیست، بلکه رفتارهاى شایسته‌اى بر اساس ایمان و اعتقاد هم لازم است. به همین دلیل، در قرآن کریم هر جا از ایمان سخن به میان مى‌آید، بى‌درنگ پس از آن، از عمل صالح یاد مى‌شود. در واقع، عمل صالح، ثمره ایمان است و نمى‌تواند جدا از آن باشد. براى مثال، در آیه‌اى که شاید بتوان آن را جزو جامع‌ترین آیات در این زمینه دانست چنین مى‌خوانیم

لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الاْخِرِ وَ الْمَلائِکَهِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِى الْقُرْبى وَ الْیَتامى وَ الْمَساکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ السّائِلِینَ وَ فِى الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاهَ وَ آتَى الزَّکاهَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصّابِرِینَ فِى الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ وَ حِینَ الْبَأْسِ أُولئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ. (بقره: 177) نیکوکاران کسانى هستند که به خدا و روز رستاخیز و فرشتگان و کتاب آسمانى و پیامبران ایمان آورده‌اند و ثروتشان را با همه علاقه‌اى که بدان دارند، به خویشاوندان، یتیمان، مسکینان، در راه ماندگان، گدایان و بردگان انفاق مى‌کنند، نماز را برپا مى‌دارند و زکات مى‌پردازند و به عهد خود وفا مى‌کنند، در محرومیت‌ها و بیمارى‌ها و در میدان جنگ پایدارى مى‌کنند. آنان کسانى هستند که راست مى‌گویند (رفتار و اعتقادشان هماهنگ است) و هم ایشان پرهیزگارانند

در این آیه، از ایمان به مبدأ و معاد، برنامه‌هاى الهى و پیامبران که مأمور ابلاغ و اجراى این برنامه‌ها هستند و فرشتگانى که واسطه ابلاغ این دعوت‌اند، سخن به میان رفته و سپس به برخى از رفتارهاى دینى اشاره شده است؛ رفتارهایى مانند انفاق و دست‌گیرى از نیازمندان جامعه، ارتباط با خداوند از راه نماز، پرداخت زکات، وفادارى و استقامت در میدان نبرد و صبر در هنگام تنگ‌دستی

بنابراین، ایمان و عمل صالح که در جاى‌جاى قرآن به عنوان یگانه راه رستگارى معرفى مى‌شود، هر سه جزء نگرش را در بر مى‌گیرد. ایمان، شامل مؤلفه‌هاى شناختى و عاطفى است و عمل صالح، مؤلفه رفتارى را پوشش مى‌دهد. ایمان و عمل صالح، پیوند تنگاتنگى با هم دارند، ولى به دلیل گستردگى بحث، در اینجا تنها به نقش رفتارهاى دینى در سلامت و بهداشت روانى مى‌پردازیم

رفتارهاى دینى بسیار گسترده و گوناگون‌اند و به صورت‌هاى مختلفى مى‌توان آنها را تقسیم‌بندى کرد. در اینجا براى تفصیل بیشتر، رفتارهاى دینى را در دو دسته قرار مى‌دهیم که عبارتند از: رفتارهاى عبادى و رفتارهاى اخلاقی. رفتارهاى عبادى را فرد براى ارتباط با خداوند انجام مى‌دهد. در مقابل، رفتار اخلاقى معمولاً در پیوند با دیگران است. البته این بدان معنا نیست که این دو نوع رفتار، کاملاً از یکدیگر متمایزند، بلکه رفتار اخلاقى اگر به انگیزه الهى انجام پذیرد، عبادت شمرده مى‌شود. از سوى دیگر، اعمال عبادى به یک اعتبار اخلاقى‌اند؛ زیرا از کمال و فضیلتى در فرد سرچشمه مى‌گیرند؛ مثلاً نشان حس شکرگزارى در وجود او هستند. افزون بر این، برخى رفتارهاى دینى را به دو اعتبار مختلف مى‌توان عبادى و اخلاقى نامید. براى مثال، زکات، خمس و انفاق‌هاى دیگر را از آن جهت که براى نزدیکى به خدا انجام مى‌گیرند، مى‌توان رفتارى عبادى شمرد، هرچند عملى اخلاقى نیز هستند؛ زیرا در ارتباط با دیگران رخ مى‌دهند. افزون بر این، همه رفتارهاى اخلاقى لزوماً در ارتباط با دیگران نیست. براى مثال، عجب و خودپسندى یک رذیله و ناهنجارى اخلاقى است؛ هرچند کارى به دیگران نداشته باشد. بنابراین، چنین مقیاسى، غالبى است و براى مرزبندى کامل میان این دو دسته کفایت نمى‌کند. این تقسیم‌بندى، بیشتر بر تصور ارتکازى دین‌داران از رفتار عبادى و اخلاقى مبتنى است. مبناى این تقسیم‌بندى آن است که انسان مؤمن هم باید ارتباطى استوار با خداوند داشته باشد و هم رابطه‌اى شایسته با مردم برقرار کند. در واقع، براى دین‌دارى، هر دو نوع رفتار ضرورت دارد. فرد دین‌دارى که به یکى از این مقوله‌ها بپردازد و از دیگرى غافل باشد، مؤمن کامل نیست. در آموزه‌هاى اسلامى، انجام دادن هر دو نوع رفتار براى انسان‌هاى دین‌دار لازم شمرده شده است. در اینجا براى نمونه، به چند مورد از این آموزه‌ها اشاره مى‌کنیم. خداوند مى‌فرماید

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ أَقامُوا الصَّلاهَ وَ آتَوُا الزَّکاهَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ. (بقره: 277) اجر آنان که ایمان آوردند و رفتارهاى شایسته انجام دادند و نماز به پا داشتند و زکات پرداختند، در پیشگاه خدا محفوظ است و هیچ ترسى ندارند و غمگین نخواهند بود

در این آیه، پاداش الهى و دورى از ترس و اندوه، اجر کسانى شمرده مى‌شود که هم ایمان داشته باشند و هم رفتارهاى شایسته انجام دهند. افزون بر این، از میان اعمال صالح، به نماز ( نماد رفتار عبادی) و زکات (نمادى از رفتار اخلاقی) اشاره شده است

در سوره فرقان،3 به هنگام توصیف بندگان واقعى خداوند از رفتارهاى اخلاقى زیر یاد مى‌شود: فروتنى، برخورد مناسب با افراد نادان، عبادت شبانه، دعا براى دفع عذاب، میانه روى و اعتدال در انفاق، یکتاپرستى، پرهیز از قتل نفس، پاک‌دامنى، پرهیز از گواهى ناحق، برخورد بزرگوارانه در مقابل کارهاى بیهوده، ژرف‌بینى، دعا براى همسران و فرزندان، و سرانجام دعا براى سپرده شدن رهبرى پرهیزکاران به آنان. پس از این توصیف‌ها، در برابر شکیبایى، مژده بهشت جاویدان و آسایش در آن به ایشان داده مى‌شود. در اینجا بخشى از این رفتارها به رابطه فرد به خدا و بخشى دیگر، به رابطه وى با مردم مربوط است

همچنین در سوره مؤمنون،4 دین‌داران واقعى با این ویژگى‌ها معرفى شده‌اند: خشوع در نماز، روى‌گردانى از کارهاى بیهوده، پرداختن زکات مال، پاک‌دامنى و عفت، امانت‌دارى و وفاى به عهد و به پاداشتن نمازها

در آیه‌اى دیگر، بندگان حقیقى خدا این گونه توصیف مى‌شوند

کسانى که مى‌گویند پروردگارا، ما ایمان آوردیم، پس گناهانمان را ببخش و ما را از عذاب جهنم بازدار. آنان شکیبا، راستگو، فروتن و انفاق کننده‌اند و در سحرگاهان، از خداوند آمرزش مى‌خواهند

اشاره به هر دو نوع رفتار در ویژگى‌هاى مؤمنان واقعى سبب مى‌شود آنان از افراط و تفریط در امان بمانند. دین‌دار واقعى، به بهانه اهمیت بیشتر مسائل اخلاقى و اجتماعى، پیوند با خدا و عبادت را کم‌ارزش نمى‌شمارد و از سوى دیگر، به بهانه عبادت، از اجراى وظایف اخلاقى خود سر باز نمى‌زند